Er zijn genoeg unieke ervaringen die mensen op hun zogenaamde bucketlist zetten. Denk aan het beklimmen van de Kilimanjaro, bungeejumpen boven de jungle of het bewonderen van het noorderlicht. Allemaal avonturen waar je achteraf een mooi verhaal aan overhoudt. Maar sommige mensen lijken een heel ander soort lijst te hebben, eentje die eerder thuishoort in een slechte grap dan in de echte wereld.
Zo ook in dit geval. Een nietsvermoedende man kijkt uit zijn raam, genietend van een rustige middag. Hij heeft uitzicht op een begraafplaats, een plek die normaal geassocieerd wordt met stilte, reflectie en respect. Tot hij opeens zijn wenkbrauwen fronst. Wat hij daar ziet gebeuren, tart werkelijk elke vorm van logica én fatsoen.
Op nog geen vijftig meter van zijn woning ziet hij twee mensen die wel heel intiem met elkaar omgaan, midden op een openbaar terrein dat bedoeld is voor herdenking en afscheid nemen. Het stelletje gedraagt zich alsof ze zich op een afgelegen strand bevinden, in plaats van op een plek waar mensen rouwen en stilstaan bij het verlies van dierbaren.
De man pakt zijn telefoon en filmt het bizarre tafereel. Niet omdat hij het leuk vindt, maar omdat hij niet kan geloven wat hij ziet en het wil vastleggen als bewijs. Zijn stem hoor je op de achtergrond: “Dit is toch niet normaal meer, wat gebeurt hier nou weer?” En daar heeft hij een punt.
Want laten we eerlijk zijn: als je dit soort gedrag normaal vindt, dan is er iets niet helemaal in balans. Er zijn grenzen aan wat je op een openbare plek hoort te doen. Zeker op een begraafplaats, waar mensen naartoe komen om hun geliefden te herdenken, hoort het woord ‘respect’ centraal te staan.
Wat beweegt iemand om dit soort gedrag te vertonen op een plek met zoveel emotionele lading? Psychologen zullen er ongetwijfeld hun analyses op kunnen loslaten, maar de gemiddelde Nederlander hoeft daar geen studie voor gedaan te hebben: dit is gewoon onacceptabel.