Wanneer je als gezin een dagje naar het strand gaat, draait alles vaak om de kinderen. Zij zijn degene die vol enthousiasme hun schepjes en emmertjes pakken, direct rennend naar de zee om daar urenlang plezier te maken. Het is prachtig om te zien hoe ze genieten van de golven, het zand en elkaar. Voor hen is het strand één grote speeltuin, een plek waar ze hun fantasie de vrije loop laten. Van zandkastelen bouwen tot schelpen zoeken, alles voelt als een avontuur.
Maar terwijl de kinderen opgaan in hun spel, breekt er voor de ouders een zeldzaam moment van rust aan. Mommy en daddy zitten comfortabel op hun strandstoelen, de voeten begraven in het warme zand dat zachtjes tussen de tenen glijdt. Ze voelen de zonnestralen op hun huid en luisteren naar het kalmerende geluid van de golven die onafgebroken tegen de kust aanspoelen. Het is zo’n moment waarop je als ouder even stil kunt staan en kunt genieten van het hier en nu, zonder dat er iemand iets van je vraagt.
Ze kijken naar de kinderen en zien hoe ze lachen, rennen en elkaar nat spetteren. Hun plezier werkt aanstekelijk, maar tegelijkertijd biedt het de ouders de ruimte om even helemaal niets te hoeven. Voor mommy en daddy is dit hét moment om op te laden, om te genieten van een welverdiende pauze na al die drukke weken van werk, school en verplichtingen.
Ze wisselen wat woorden, maar vaak is er niet eens behoefte aan een gesprek. De stilte is prettig, gevuld met het zachte ruisen van de zee en het geroezemoes van andere strandgangers in de verte. Soms sluiten ze hun ogen en voelen ze hoe de wind zachtjes door hun haren strijkt, terwijl de warmte van de zon hen omhelst. Het voelt bijna alsof de tijd even stilstaat.
Toch besluiten deze ouders om hun tijd nog waardevoller te maken. Mommy pakt een boek uit haar tas dat ze al tijden wilde lezen, maar waar ze thuis nooit aan toekomt. De pagina’s ruiken nog nieuw en het omslaan van elke bladzijde geeft een gevoel van voldoening. Daddy haalt twee gekoelde drankjes uit de strandtas, een simpele traktatie die dit moment nog net wat specialer maakt. Ze proosten op het leven, op elkaar en op dit kleine geluk dat ze vandaag mogen ervaren.
Na een tijdje besluiten ze samen een wandeling te maken langs de kustlijn. Hand in hand lopen ze over het natte zand, terwijl het water zachtjes tegen hun enkels spoelt. Bij elke stap voelen ze het koele water en het zachte schuim van de golven. Ze praten over van alles en nog wat. Over wat ze vanavond gaan eten, welke plekken ze nog willen bezoeken deze vakantie, en over herinneringen aan vroeger. Misschien praten ze ook wel over dromen voor de toekomst, groot of klein, want juist op zulke ontspannen momenten komen die gesprekken als vanzelf op gang.
Even op het plaatje klikken om de video te bekijken op de volgende pagina.