Als het tijdens een concert begint te regenen, hoor je vaak mensen zuchten: “Wat een ellende, dit weer.” Toch weet iedereen die dinsdag- of woensdagavond vooraan stond bij Dua Lipa in Liverpool: soms is nat worden juist magisch.
Dua Lipa’s “Be The One” knalt door de speakers. Terwijl het hemelwater in straaltjes over je heen gutst, voelt het alsof elke beat dwars door je lijf dendert. Op de eerste rij staat niemand meer droog, maar wel iedereen te stralen.
Van buitenaf lijkt het misschien een beproeving. Toeschouwers onder afdakjes kijken meewarig toe, terwijl de echte fans helemaal vooraan vol in de regen staan. Maar juist dáár gebeurt het. Daar voel je de echte magie van een concert.
Sta je daar, vooraan, oog in oog met de artiest van je dromen, dan voelt het alsof zelfs de hemel een traantje van geluk laat vallen. De regen, het publiek, de opwinding: alles komt samen in één overweldigende ervaring. Voor sommigen lijkt het misschien afzien, maar als je zelf in die menigte staat, begrijp je: dit is geen pech, dit is prestige. Net zoals de echte diehards die uren in de rij staan voor een plekje vooraan.
Achteraf weet je: elke minuut wachten was het waard. Want als de eerste noten klinken, de lichten flitsen en je zingt mee met de rest, vergeet je de nattigheid en voel je je onderdeel van iets groots en bijzonders. Opvallend aan deze shows was Dua’s setlist. Wie goed luisterde, herkende het retrogevoel: covers van klassiekers als Alizée’s “Moi… Lolita”, Nena’s “99 Luftballons” en zelfs een vleugje “Forever Young” van Alphaville.
Die nostalgische keuzes gaven de avonden nog meer lading. Regen op je huid, melancholische melodieën, en een publiek dat elk nummer woord voor woord meezingt. Dat is het soort avond dat je bijblijft, tot ver na het opdrogen.
Wie haar tour volgde, zag het al eerder gebeuren: Dua Lipa weet hoe ze emoties moet raken. Tijdens haar concert in de Ziggo Dome, Nederland, ging het publiek uit z’n dak bij haar versie van “Bloed, Zweet en Tranen”. Juist dát moment, waarop duizenden stemmen samenkomen en alles klopt, bewijst: het gaat niet om droog blijven. Het draait om geraakt worden, samen beleven, en soms tot op het bot natgeregend thuiskomen.
De ware concertervaring beleef je niet op rij 32 onder een afdakje, maar vooraan in de regen, samen met anderen die even weinig geven om natte voeten als jijzelf. Daar gebeurt het daar ben je deel van iets puurs. Als de avond voorbij is, hoop je maar dat je iemand naast je hebt die net zo vals meezingt en geniet als jij. Want als je toch doorweekt bent, doe het dan op de eerste rij, middenin de magie van het moment.
Even op het plaatje klikken of op de foto om de video te bekijken.